O Multostat era un aparello para producir correntes de Leduc, unha corrente uniforme ritmicamente interrumpida. Empregado fai uns cen anos en tratamentos de electroterapia para as neuralxias e neuritis, entre outros, aplicábase na cabeza e producía insensibilidade e insconsciencia pasaxeiras (electronarcosis).

Trataríase dun aparato precursor de electroterapia que transformaba a corrente alterna en corrente continua de baixa intensidade, aplicable ó tratamento nas persoas. O Multostat é precursor das actuais correntes galvánicas que se utilizan hoxe en día nos tratamentos de electroterapia.

O Multostat era o nome comercial dun instrumento electromédico multifunción; suministro de tratamentos eléctricos galvánicos, farádicos e sinusoidais dende unha única fonte e fabricado por Elektrizitätsgesellschaft Sanitas de Berlín, marca profundamente involucrada na fabricación e suministro de equipos de raios X. Este aparello era un máis da familia de instrumentos similares ofrecidos por varios fabricantes, que comercializaban outros baixo nomes como Pantostat ou Polystat.

O concepto de deseño -independentemente do fabricante-, foi en primeiro lugar, para permitir que o tratamento eléctrico “sen terra” fose dunha fonte de corrente directa sen a posibilidade de que o paciente recibise descargas eléctricas desagradables e en ocasions fatais que poderían ocorrer co tratamento enerxizado directo da rede e, en segundo lugar, para proporcionar diferentes tipos de tratamento dun mesmo instrumento.

Posteriormente, algúns fabricantes ofreceron un aparello “universal” similar para correntes indirectas con batería. As características clave das versións das correntes accionadas pola rede destes aparellos sen toma de terra eran eléctricas cun motor e xerador aislados entre sí e típicamente enrolados un ó lado do outro no mesmo eixo e dentro da mesma carcasa.

Algúns fabricantes montaron os dous compoñentes por separado. A corrente alterna do xerador transformouse nunha tensión de corrente alterna para
aplicacións sinusoidais e para calentar un cauterio ou o filamento dunha lámpada cirúrxica; e outra para o devanado aillado, separado no motor, que deu unha saída de corrente reducida para a galvanización, ionización e a proba de nervios e músculos. Nalgúns modelos, o motor (xeralmente sobre
1/8 cabalos de forza) podería ser empregado para conducir un eixo flexible para masaxe mecánico e para dezasete taladros de potencia, trefines e serras circulares para cirurxía.